به طور کلی می توان سه لایه را در ساندویچ پانل ها ذکر کرد و اتفاقا همین ویژگی سبب می شود که این متریال ساختمانی نسبت به سایر مصالح متمایز شود. هریک از این بخش ها، اهمیت خود را دارند و در ایجاد کارایی و یکپارچکی نقش خود را بازی می کنند. ایجاد هماهنگی بین این اجزا به منزله تضمین عملکرد مطلوب پانل می باشد. مهم ترین قسمت های ساختاری ساندویچ پانل ها به شرح زیرند:

بحش عایق مرکزی

انواعی از مواد را در فرایند تولید ساندویچ پانل می توان به عنوان هسته مرکزی این ساختار بکارگرفت. برای نمونه می توان به موادی مانند پشم سنگ، پشم شیشه و پلی استایرن اشاره کرد. اما شاید رایج ترین گزینه برای این منظور، فوم پلی یورتان باشد. این فوم به طور معمول شامل انواع رایج زیر بوده که در فرایند تولید ساندویچ پانل استفاده می شوند:

• فوم PUR
• فوم PIR

این ماده فومی مزایای خود را نیز داراست. برای نمونه می توان به بهره بری انرژی بالا، استحکام بالا، دوام و قیمت مناسب اشاره کرد. اتفاقا همین موارد مثبت سبب شده اند تا بتوان از فوم پلی یورتان به عنوان یکی از بهترین گزینه ها برای عایق مرکزی ساندویچ پانل یاد کرد.

لایه های محافظ جانبی

نقش این لایه ها، افزایش استحکام پانل است. این لایه ها در دوطرف عایق قرار گرفته و به این ترتیب سطح استحکام و دوام ساندویچ پانل را افزایش می دهند. ورقه های فلزی بهترین گزینه برای تولید این بخش از ساختار ساندویچ پانل هستند. این ورق ها نه تنها سبب تامین مقاومت مکانیکی می شوند، بلکه ایمنی هسته را نیز دربرابر عوامل محیطی افزایش می دهند. به طور کلی ورق های زیر را می توان بهترین گزینه برای ساختار لایه های محاظ ساندویچ پانل دانست :

• ورق گالوانیزه
• ورق آلوزینک
• ورق آلومینیوم

با نگاهی به این ورق ها می توان دریافت که هریک دارای ویژگی های خاص خود هستند. برای نمونه می توان گفت که دوام ورق های آلوزینک نسبتا بالاست، اما درمقابل، ورقه های گالوانیزه دارای قیمت ارزان تری هستند. این را هم باید اضافه کرد که درست مزایای فلز آلومینیوم را، آلوزینک هم داراست. اما گزینه مقرون به صرفه تری نسبت به متریال آلومینیومی می باشد.

راهنمای انتخاب ضخامت

همانطور که بارها در این مطلب گفته ایم، ساختار چندلایه ای که ساندویچ پانل داراست، کارایی و بازدهی آن را افزایش می دهد. به همین دلیل نیازی به تولید مصالحی با ضخامت بالا از بین می رود. این را بدانید که عملکرد یک ساندویچ پانل با ضخامت پایین، به مراتب نسبت به دیوار هایی که ضخامت بالا دارند، بهتر است. برای نمونه پانل دیواری را درنظر داشته باشید که ضخامتی 5 سانتی متری را داراست. این را بدانید که عملکرد این پانل نسبت به یک دیوار آجری 35 سانتی متری، حدودا 4 برابر بهتر است.

به طوری که دربرابر عواملی مانند عبور حرارت، مقاومتی به مراتب بالاتر نشان می دهد. این مورد نه تنها سبب صرفه جویی در مصرف انرژی می شود، بلکه مزایای خاص دیگری را هم داراست. بدلیل برخورداری از جدار های نازک تر، مساحت مفید ساختمان افزایش یافته و بدیهی است که فضای کمتری اشغال می شود. البته اینکه چه ضخامتی از ساندویچ پانل برای ما مناسب است، حقیقتا به کاربری ساندویچ پانل بستگی دارد. این را بدانید که عوامل مختلف دیگری هم در تعیین ضخامت های ساندویچ پانل ممکن است ایفای نقش کنند. از مهم ترین این عوامل می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• شرایط اقلیمی
• سطح عایق بندی موردنیاز
• نوع فعالیت های انجام شده
• استاندارد های انرژی و ایمنی

به کمک موارد فوق می توان بهترین ضخامت را اندازه گیری کرد و برای تولید ساندویچ پانل بکارگرفت. برای انتخاب بهترین ضخامت ساندویچ پانل در کاربرد های گوناگون، به موارد زیر توجه کنید:

• سوله هاص صنعتی و تولیدی : 4 تا 5 سانتی متر
• ساختمان های عمومی، اداری، تجاری و ویلا ها : 4 تا 5 سانتی متر
• انبار های صنعتی : 4 تا 5 سانتی متر
• انبار های کشاورزی : 5 تا 6 سانتی متر
• سالنهای پرورش قارچ : 6 تا 8 سانتی متر